NICOLAS CAGE (Edward Malus, Produkcja)
Laureat Oskara i Złotego Globu za występ w „Zostawić Las Vegas” (1995), cieszy się opinią jednego z najbardziej wszechstronnych aktorów, sprawdzających się zarówno repertuarze komediowym jak i dramatycznym. Poza nagrodą Amerykańskiej Akademii Filmowej uzyskał wyróżnienia Stowarzyszenia Krytyków z Nowego Jorku i Los Angeles, a podwójna rola bliźniaków Charliego i Donalda Kaufmana w „Adaptacji” (2002) Spike’a Jonze’a przyniosła mu kolejne nominacje do Oscara, Złotego Globu oraz BAFT-y. Wśród jego ostatnich, niezwykle popularnych filmów znajdziemy „Pana życia i śmierci” (2005), „Skarb narodów” (2004), „Naciągaczy” (2003), „Szyfry wojny” (2002), „Kapitana Corelliego”(2001) oraz „60 sekund” (2000). Ze szczególnym uznaniem krytyki spotkała się rola w „Ciemnej stronie miasta” (2000) Martina Scorsese, a nakręcone z udziałem Cage’a „8 milimetrów” zostało w 1999 roku pokazane na Festiwalu Filmowym w Berlinie. Rok wcześniej, gwiazdor odniósł sukces w dramacie „Miasto aniołów” z Meg Ryan i thrillerze Briana De Palmy „Oczy węża”. Cage specjalizuje się również w kinie akcji, czego dowodem są role w „Bez twarzy” (1997) z Johnem Travoltą, „Con Air – Locie skazańców”(1997) i „Twierdzy” (1996) u boku Seana Connery. Cage błysnął talentem komediowym w „Dwóch milionach dolarów napiwku” (1994), „Miesiącu miodowym w Las Vegas” (1992) i „Wpływie księżyca” (1987), za który otrzymał pierwszą nominację do Złotego Globu. Dwa spośród jego wcześniejszych filmów zyskały przychylność canneńskich jurorów – „Dzikość serca” zdobyła Złotą Palmę w 1990 roku, a „Ptasiek” (1984) Nagrodę Jury. Inne znaczące role w latach 80. to „Raising Arizona” (1987), „Peggy Sue wyszła za maż” (1986) i „Cotton Club” (1984). Debiutem kinowym aktora był „Rumble Fish” w 1983 roku. Pierwsze kroki w teatrze stawiał Cage już jako 15-latek w American Conservatory Theatre w San Francisco. W 2002 roku wyreżyserował swój pierwszy film – „Sonny” z Jamesem Franco, Meną Suavari, Brendą Blethyn i Hardym Peanem Stantonem.
poleca:
